- chciałaś, to masz

- na początku nie chciałam. 

ale mam ♥ 

ale czasami nie mogę...!

usta jak wino

just promise me we'll be alright

gryzę się we własny oddech

po raz kolejny

już po mnie

jak Pietrusińska uśmiecha się na zdjęciu,

to wiedz, że coś się dzieje

"żebyście się nie przeżarły

i z nikim nie pożarły"

♥

podziękowania 2014

Tegoroczne podziękowania zaczęłam pisać na kilkanaście dni przed Świętami - w tym roku refleksje nadeszły wyjątkowo wcześnie. Tradycyjnie najpierw przeczytałam całego bloga wstecz, zastanawiając się, jak wiele się zmieniło, ale także jak wiele rzeczy nie straciło na aktualności...

Tym razem nie chcę dziękować każdemu z osobna - wszyscy przyczyniliście się do tego, że 2014 rok był najbardziej intensywnym, ale tym samym jednym z najlepszych jakie pamiętam, a już z pewnością najlepszym od kiedy jestem w Warszawie. 

(Momo, napisałaś mi w najbardziej wzruszającej kartce urodzinowej, jaką kiedykolwiek dostałam, że kiedy miałaś 21 lat, poznałaś mnóstwo wspaniałych ludzi, którzy zmienili Ciebie i Twoje życie. Życzyłaś mi tego samego, a także żeby ten rok był dla mnie początkiem czegoś, co doda mi skrzydeł. To się spełnia!) 

Może niewielu z Was faktycznie poznałam dopiero w tym roku, ale na pewno wielu poznałam znacznie lepiej. Życzę wszystkim, żeby nadchodzący rok był dla Was tak samo przełomowy, jak dla mnie był ten mijający. Niekoniecznie łatwy, ale w końcu niesamowity. Żebyście za rok o tej porze, tak jak ja dzisiaj, nie myśleli "niech następny będzie wreszcie lepszy", tylko "o kurczę, ten faktycznie BYŁ lepszy". I niech Was wszystkich otaczają ludzie, którzy w Wasze życie wnoszą tyle pozytywnej energii i otuchy, ile Wy wciąż wnosicie w moje. 

Z całego serca dziękuję przede wszystkim:

Marcinowi, Wiktorowi, Paulinie, Madejskiej, Tępym Dzidom (Julce, Skiepie, Żmijce, Dorocie, Natalii i Wąskiej), Kowalskiej, Wero, Barańskiej, Momo i Kajtkowi, Patce i Wiktorowi, Koziarskim, Pieczarce i Rogerowi, with a special thank you to Andres ♥,

a także całej rodzinie, Oli, Adzie, Sadkowi, całemu FOTO (ze szczególnym uwzględnieniem licencjatowych oraz Izy, Marka i Marcinów), Domie, Marcie, Paulin, Karolowi, Jarkowi, Bartkowi, Marcinowi, Mateuszowi (bo choć rzadkie, to zawsze wyczekiwane i ważne są spotkania i rozmowy z Wami), Kamilowi (czekam z radością!), a także moim kochanym klasom 10b oraz 7b - fajnie się do Was wraca!

Dziękuję też całemu szerokiemu gronu osób, dzięki którym w tym roku udało mi się skończyć studia, obronić licencjat projektem, który planowałam od dawna, ustawić 900 osób w kolejkę pod kinem Kijów, poznać Benedicta Cumberbatcha, spróbować swoich sił w niegdyś wymarzonej pracy, spędzić kilka cudownych dni w Londynie, przeżyć niesamowite koncerty, utrwalić wiele pięknych chwil na kliszy, zaznać piękna studenckiego życia podczas pleneru, urodzin i imprez integracyjnych i po raz pierwszy od lat przetrwać jesień i zimę z uśmiechem na twarzy.

Moi drodzy, jesteście najwspanialsi. 

it's the end of an era.

kiedy Ty, do cholery, przestaniesz popełniać te same błędy? ...kobieto.

pierdolone expectations vs. reality.

“Milczenie to tekst, który niezwykle łatwo jest błędnie zinterpretować.”

mnie dostaje się w pakiecie 

 z całą tą nieporadnością

z nieustannym zachwytem

z tykającą bombą niepewności 

i tym pakietem trzeba się dobrze opiekować

//

swoją drogą, to niepokojąco piękne

jak słowa sprzed 2, 3 lat nadal brzmią tak aktualnie

zdychania dzień trzeci

grudzień bardzo <3

( n i e d o ) c z y n n o ś c i

w gruncie rzeczy co roku jesień wygląda tak samo

te same nastroje, te same zmagania

ale przecież to najwdzięczniejsza z nieuleczalnych chorób.